An var akar, an var donar kalır. Bazen bir şeyleri alır, bazen bırakır.
En güzelide sıradan bir zaman olmayıp an oluşu.
Ansızın çıkıp gelen anlar var hani şu kocamanından umudu andıran,
en kocamanından bir gülüş bırakan.. sonrasını bile “an”da bırakan.
İşte ona denk gelirseniz anlarsınız ki ne çok şey varmış dünyada yaşamaya değer,
aklınızda cümleler başlar başında hep “meğer…
Hepimiz söyleniriz zaman zaman. İncinir, incitiriz hesap günü yokmuşcasına,
küçük hesaplarla, büyük anlar yaratmaya çalışıp kaybolur kimisi.
Hah ne gereksiz bir çaba. Yan yanayken yudumladığınız herşeyi,
aldığınız her nefesi, gözlerinizin değdiği her anı, ister acı ister tatlı saklayın,
kaldırın bir rafa, yaşayadığınız anların yanına bir anı daha.
Ha anı demişken öyle anı olarak kalsın yeri gelince kaldırdığınız raftan indirin demiyorum,
anılarında bir ömrü var.
Anları ölümsüzleştirmekte, harcamakta elinizde
ama unutmayınki harcadığınız bir an olursa,
o an gidipte başka birinin hayatında en güzel an olarak hayat bulabilir.
Ve O şansı başkasına verecekseniz kendinize hiç şans vermemişsiniz demektir.
Evet farkındayım bazıları “yine çok acımasız davranmış” diyor benim için.
Sadece zaman kadar acımasız, an kadar tatlı olmakta yarar var diyorum.