Si(s)tem

 

Geçmiş ve gelecekte çok zaman geçiren insanlar; günü, anı kaçırdıklarını fark ettiklerinde iş, hatta işler işlerinden geçmiş oluyor, içleri geçmiş oluyor. Onlara çok ama çok üzülüyorum. İşte bunlar hep yarın sabaha çıkamamak gibi bir ihtimalin varlığından bihaber olmalarından oluyor. Oysa bu ihtimali bir dakika bile aklımızdan çıkarmamak gerek. Yok yok, her biri için oturup tek tek gözyaşı dökecek değilim. Fakat bana kalırsa bir çoğu yaptığı bir çok şeyi bırakmaktan korkuyor. Bağımlısı olduğu sisteme sövüp, içinde oturduğu cam kaleleri başına yıkılır diye endişe içinde tüm hazlarından vazgeçmiş, çalıştığı şirketi tüm pozisyonlarda tatmin ediyor, aç ruhlarını doyuramadan, diri bedenlerini masa çürükleri içinde bırakarak. Adına da “iş hayatı” diyorlar, çişlerini bile yapmaya zaman bulamadan.

Açık sözlülere hadsiz, argo kullananlara edepsiz demeyi öğrettiklerinden olsa gerek; dünyada ne kadar az sayıda natürel insan kaldı. O cam kalelerin bilmem kaçıncı katında kurtarılmayı bekleyen milyonlarca insan, maruz kaldıkları psikolojik baskıları sıradan bir küfürle bile dizginleyemezken, bu iş böyle olmaz, bu insanla bu iş yürümez diyemezken, dediği zaman dahi, legosuyla bile bir ev yapamayan, 3. sınıf yönetici egosuyla karşı karşıya kalabiliyor.

Geçerli sebepleri olmayan, sadece iş olsun diye bu sistemin içinde yer alan amaçsızlar, iyi insanların enerjisini sömürerek hayatta kalan asalaklar.. ki bunlar çoğunlukta, bu sistemi besleyen başlıca unsurlardır. Kurunun yanında yaşı da yaktırmakta üstlerine yoktur, yaralı parmağa dahi işemezler. Tabi ki zaman bulamadıklarından değil, çaldıkları enerjileri sakladıkları gibi onu bile kendilerine saklarlar bu asalaklar. Bunca iğrenç şeye katlanmaları için geçerli sebepleri olanlar elbette vardır. Ama her sebebin, bahanenin bir son kullanma tarihi olmalı, aksi taktirde sebebin, bahanenin kendisi, yaşadığınız hayatın ta kendisi olur.. geçmişte, anda, gelecekte. Ve yalnızca “an”da her şey elinizde. Geçmiş geçmişte, gelecek bilinmezde.

Mucize

Çağımızın bir çok sosyal hastalığı var. Sosyal dediğimizde aklımıza ilk olarak sosyal medya ve uzantıları geliyor elbette. En azından bir çoğumuzun aklına ilk gelen şu zımbırtılar: Facebook, twitter, instagram vs. Gerekli gereksiz paylaşımların ruhsal tecavüzüne maruz kalırız. Mesela ben sıkça “öfffffff ya bunu neden paylaşmışki” dediğimde bir kaç yerim çoktan tacize uğramış oluyor, “hayır ya bunu görmek istemiyorum” dediğimdeyse birileri ruhumun üzerine zorla çıkmış, bastırıyor gibi hissediyorum. Bunun yanı sıra bir sürü saçma sapan reklam, bir sürü anlamsız, gülünç ve kimini ironinin ortasında cayır cayır yakan spiritüel mesajlar. Örnek mi istiyorsunuz. Peki. Mesela şu sosyal medya sayfalarında sıkça gördüğümüz diyet ürünleri ve diyetisyen reklamları. Janjanlı bir şişe içecek, altındaysa “şöyle kilo verdim, koca kıçım şöyle kurudu, iskeletora döndüm” gibi metinler. Peki o şişenin saçtığı zehir hakkında bir açıklama! Yok .

Aklınızın alamayacağı kadar yüksek oranda bir erkek kitlesi o koca kıçları beğeniyor oysa. Siz azcık göbeğe dikkat edin yeter, asker emeklisi levazım albayı Kemal amca formatına gelmesin kafi. Üstelik şu diyetisyenlerin yarısı neden şişman. İmam cemaat ilişkisine ne oldu. Örneklere bir de mesaj, mail örneği versem fena olmaz. Bu mesajlar nedense gün ortasında mail kutularımıza yada whatsapp mesajı olarak telefonlarımıza düşer. Mesajda “bu sene bilmem ne ayında 4 pazartesi -4 salı – 4 çarşamba..” falan filan. “Bu durum 900 yılda bir gerçekleşmekte olup..” bıdı bıdı bıdı. “Feng Shui ye göre bunun anlamı para çantasıdır. Bu mesajı 5 kişiye yada 5 gruba yollarsan bir mucize gerçekleşecek ve üç gün sonra zengin olacaksın” (bak bak grup diyor, nasılda güncellenmiş hokkabazlıklar, korkulur bunlardan). Üstelik bunun gibi mesajları alanların ve yollayanların yarısı adak adayıp, kurban kesen, oruç tutan yada oruç tutmayıp, kandilde, ramazanda içki içmeyen bir güruh. “Müslüman mahallesinde salyangoz satılmaz” deyimini kullanıp, salyangozu kabuğuyla mideye indirirler de haberimiz olmaz. Mucizeyi inandıkları şeyden değilde Feng Shui den beklerler. Ne oldu hani şirk koşmak günahtı. Sonunda zengin olmak vaadi barındırıyor diye inanmadığı halde bir mesajla şansını denemek neyin kafası yahu. İşte bu gerçek ironi. Zaten inanmadan yapılan hiç birşey başarıya ulaşamaz. Feng Shui felsefesine uygun yaşayan insanlar bu mesajları gönderenleri tanısalar muhtemelen gülmekten kasık krampları yaşarlar.

Bir mucize görmek isteyen herkes aynaya baksın önce. Reenkarnasyona inanlar da, inanmayanlar da bilsinlerki: O aynada gördükleri şey, mesajdaki bilmem ne ayındaki gibi 900 yılda bir gerçekleşmeyecek. Dünyanın varoluşundan beri yalnızca bir kez o aynadaki kişi olarak var olacaklar. İşte bu gerçek mucize. Öyle bir çağda yaşıyoruz ki, mucizeleri yok eden insan mucize bekler olmuş. Bu kafalarla daha çok bekleriz, sosyal sosyal keklenmeye devam ederiz.

Yüksekler

Hüzün nedir? Maalesef iyi bilirim.
Hatta o kadar ki bazen başkalarına ağlarım.
Ağlarım ki kendime ağlama şanssızlığım hiç olmasın artık.
Hayata dair kazandığım hiç bir öğretiyi kimse benden alamaz.
Bazen en yakının hiç beklemediğin bir yakının gözünün içine baka baka yalan söyler,
yalan olduğunu bile bile ona inanmak istersin.
Emeğini alıp hiç eder. Sadece susarsın. Dedim ya kazandığım öğretiyi alamaz.
Pes etmezsin.
Hayatla savaşmak yerine, onunla dost olmayı öğrendiysen eğer,
fazlasıyla geri alırsın tüm verdiklerini, kaybettiklerini.
Siz yükseklere çıkıp çıkıp kimi zaman paraşütsüz atlamışsınızdır,
bazılarınız kanatları yardımıyla süzülmüş ve kısa bir ağacın dalına konmuştur.
Biraz soluklanıp tekrar yükseğe, daha yükseğe kanat çırpmıştır.
Sizler kadar yükseklere hiç çıkmadım belki. Bazılarınız gibi kanatlarım da olmadı.
Süzülüp konamadım.
Belime taş bağlanmış,kör düğüm atılmış,
yüksekten itilmişte olsam düştüğümde patlamış dudaklarımla,
kırılmış dişlerimle çözdüm o düğümü, fırlattım belime bağlanan taşı.
Şimdi bir daha yükselmek için, daha yükseğe çıkabilmek için yaşıyorum.
Kanatlarım yok evet ama çok iyi sıçrayabilirim.
Bir öncekinden daha iyi .. daha yükseğe.

“Yükseklik korkum var” diyenlere :
Tırmanırken aşağı değil, gökyüzüne bakacaksınız.
Ne de olsa tanrı da orada Nirvana da.