Ben sadece bir insanım! Mekanikleşen zihinlerin kölesi olamam, sıralı inançların gölgesinde kalıp da bir tek bir kalıpta yaşayamam, o şekilde yaşlanamam. Annemin kanatlarının altında hayata hazırlanmışta olsam doğum ile kordonum kesilmiş. Sonra gelip başkaları bana kordon yada benzeri bir şey takmaya kalkınca elbette bünye almıyor. Bünye kabul etmiyor. Beni suçlayamazsınız, ben sadece bir insanım. Acıkırım, acı çekerim, gülerim, uyurum, koşarım, severim, sevişirim, dürüstlük en iyi silahım olsa da yalan söyleyebilirim herkes gibi. Aksini inkar edip riya ile yaşayamam. O şekilde yaşayanları da yakınımda tutamam, bir tutam sahte tebessüme, aralarına karbon kağıdı konmuş ışıltılı yaşamlarına kanıpta hayatımı karartamam. Ben sadece bir insanım, rutinleri de olan, spontaneleri de seven, hazları da olan, başkalarının günahlarını almak yerine kendi günahları olan. Tercih edildiği gibi vazgeçilebilir olduğunu bilen..

Bir çoğumuzun tek ortak yanı belki de sadece kromozom sayılarımızın 46 olmasıdır. Ve yine bir çoğumuz, “ortak yanlarımız var” deriz, ortak yalanlarımız olduğunu bilmeden. Bildiğim yegane şey “ben sadece bir insanım”. Bir gün çok da olabilirim, yok da..