Neden her canımız yandığında ağlarız? Bedensel yada ruhsal bir çok acının refleksi mi ağlamak? Yoksa ızdırabın dışa vurumu yada karşılığını veremediğimiz bir durumun çıkış yolu mu? Gülmek ile zıt anlamlı, siyahla beyazdan daha öte. Çünkü siyah ve beyaz karıştığında gridir. Peki ya gülmek ile ağlamanın karışımı neyi getiriyor? Koca bir hiç! Tarifi yok. Bazen tuttuğumuz takım için, bazen beslediğimiz evcil canlılar, bazende yakınlarımıza üzülüp ağlarız. Kendimiz için de ağlarız elbette fakat sıralamada en sonda yer alırız. Tabi gerçek bir bencil değilsek. Kendimiz dışında ağladığımız ne kadar çok şey varsa o kadar insanız, o kadar iyi yürekliyiz aslında. Neden gülen birine burun kıvırılırken, garipsenirken yada umursanmazken ağlayan birilerine acınır. Hatta bazen yardım bile etmek isteriz. İşte en kötü sahne geliyor. En sevdiğiniz insan yada insanlar için ağlarken onları güldürebilecek bişey yapamamak! Offfffff nasıl bir ızdırap tanrım! Düşünsenize, en yakın dostunuzu birisi üzüyor, canını yakıyor ve onu ağlarken görüyorsunuz fakat siz de ağlamaktan başka hiçbir şey yapamıyorsunuz. İntikam günah, kin gütmek cehennemlik sayılıyor. İman tahtan doluysa yandın! Bir offffffffff daha çek! Çünkü sevdiklerini de orada saklıyorsun.

Karar anı! Ya yardan geçeceksin ya serden! Madem ben kulum, o ise yaratan beni affedecektir. Zira ben herşeyi öteki dünyaya bırakmak, taşımak taraftarı değilim. Eee ne de olsa o taraf yeterince kalabalık, dertli.. ben de fazladan dert taşımasam iyi olur. Kimisi buna sadece ego der, bense görev paylaşımı diyorum. Yukarıda işler yoğun, hem de tahmin edemeyeceğiniz kadar.

Ancak siz yinede ne olursa olsun kimseyi ağlatmayın, o vicdan varya o vicdan öyle bir meretki.. taa 70inden sonra bile iki eli yakanda seni uyutmaz, kızgın demir gibi saplanır böğrüne, diken misali batar kıçına, oturup keyif çatamazsın. Özgürlüğünü bir kibrit kutusuna kapatır gider. Diri diri koyar çatlak bir tabuta, toprağa gömse iyi… denize atar, sonunda yavaş yavaş karanlığa gömülürsün. Ölümlüler dünyasında sonsuz olan tek şey kederdir. Geriye kalan herşey toprak olur.