Hayat; çoğu zaman anlamını yitirdiğini düşündüğümüz o zehirli güzellik. Her zor anımızda ona söver, tüm keyif aldığımız anlardaysa “hayat bu bee”  dediğimiz. Hokkabazların egemenliğinde, tembellerin renklendirdiği, egolu çalışkanların ürettiği hayat.

Bir çoğumuz ondan istifade etmeyi beceremeyiz, oysa hepimizi dilediğince kullanabilir. Hatta izin verirsek ağzımıza bile sı*abilir.  O halde biraz düşünelim, çalışalım, yorulalım ve ondan ne istersek çalalım. Adem o zehirli elmayı yedi, cefası da sefası da bize miras kaldı. İnsanoğlu bir mirasyedi, hep birbirini bitirdi. Hadi artık bitirmeyelim. Lütfen…